Zo af en toe knal ik er een sjaal doorheen waarvan ik van te voren echt niet weet wat het resultaat zal zijn. Meestal omdat ik een ratjetoe aan bladeren erop leg waarvan ik van te voren nog niet echt goed weet wat het resultaat zal zijn.
Die wissel ik dan af met bladeren waarvan ik met redelijke zekerheid weet wat die zullen doen. Behalve dan vandaag…
Ik had nog een mooie kleur restverf (roze) van de Eucalyptus love die ik voor deze sjaal heb gebruikt.
Van het amberblad weet ik inmiddels redelijk goed wat het doet. Deze loopt meestal erg door, want op een sjaal met verfdeken juist een mooi effect kan geven omdat je dan een schaduwrand krijgt. De bladeren van de amber hier om de hoek heb ik vrij laat in de herfst ontdekt en tot ver in het seizoen van de grond geraapt. Het bijzondere van deze bladeren is dat ze niet altijd dezelfde vorm hebben en wanneer je ze raapt, dan hebben de bladeren verschillende kleuren. Ik heb ook bladeren geraapt die al redelijk ver heen waren.
Tot nu toe hebben de amberbladeren een volle bruine kleur gegeven. Bij het uitzoeken had ik het vermoeden dat er een aantal van die late herfstbladeren in deze sjaal werden verwerkt. Bij het uitpakken bleek dat de amberbladeren dus niet altijd alleen een bruine kleur achterlaten. Een aantal bladeren hebben dus een zeer bijzonder fel gele kleur achtergelaten! De natuur blijft me verrassen!
Bladeren: amber, grassoort uit de tuin, Japanse esdoorn, prunus (langs het fietspad in de straat voor) en hortensia
